چرا الیمستان یکی از بهترین مقاصد پاییزی ایران شده؟ بررسی کامل مسیر + عکس
هر سال که پاییز میرسه، همه دنبال یه جنگل میگردن که انگار خدا با قلممو رنگ نارنجی، زرد و قرمز کشیده باشه. الیمستان (جنگل الیمالات آمل) دقیقاً همون جای رویاهاست.
جایی که تو مهر و آبان، کل جنگل آتیش میگیره، مه میشینه، برگها مثل بارون میریزن و آدم دلش میخواد تا آخر عمر همونجا بمونه. اینجا نه شلوغی جاده چالوسه، نه ویلاهای قارچگونه، نه صدای ماشین. فقط جنگل هیرکانی، صدای آبشار، بوی خاک نمخورده و آرامشی که بعد از برگشتن تا چند هفته همراهته.
الیمستان کجاست؟ موقعیت دقیق و راه دسترسی راحت
الیمستان روستایی در ۲۰ کیلومتری جنوب شهر آمل و دقیقاً در جاده هراز، بعد از شهر گزنک و قبل از امامزاده هاشم قرار داره. از تهران تا خود روستای الیمستان فقط ۱۴۰ کیلومتر راهه! مسیر تهران–هراز–آمل–جاده لاسم (جاده فرعی سمت راست)، بعد از ۸ کیلومتر میرسی به پارکینگ جنگل الیمستان.
جاده کاملاً آسفالته، پارکینگ بزرگ داره و حتی اتوبوسهای تهران–شمال هم میتونن تا نزدیک جنگل بیان. اگه با ماشین شخصی میری، از تهران صبح زود راه بیفتی، قبل از ۱۰ صبح اونجایی.
چرا پاییز الیمستان اینقدر خاصه؟ رنگها و حالوهوا
پاییز الیمستان یه چیز دیگهست! از اوایل مهر که برگها کمکم زرد میشن تا آخر آبان که کل جنگل نارنجی و قرمز میشه، هر هفته یه رنگ جدید داره. درختای راش، ممرز، توسکا و افرا با هم یه پالت رنگی درست میکنن که تو هیچ جای ایران تکرار نداره.
مه صبحگاهی هم که دیگه نگو! صبح زود که میرسی، انگار تو فیلم ارباب حلقهها هستی. برگها روی زمین یه فرش ۳۰ سانتیمتری درست کردن و وقتی راه میری، صدای خشخشش آدمو دیوونه میکنه.
مسیر پیادهروی جنگل الیمستان چطوره؟ چند ساعت طول میکشه؟
مسیر اصلی جنگل دو تا قسمت داره: ۱. مسیر جنگل تا امامزاده هاشم (آسان): حدود ۶-۷ کیلومتر، شیب ملایم، با کفش معمولی هم میشه رفت، حدود ۳-۴ ساعت رفت و برگشت. ۲. مسیر کامل تا قله امامزاده هاشم و دشت زیبای پشتش: ۹-۱۰ کیلومتر، شیب متوسط تا تند، حدود ۶-۸ ساعت.
برای کسایی که فقط میخوان عکس بگیرن و حال کنن، همون ۲-۳ ساعت اول کافیه. آخر مسیر هم یه دشت بزرگ باز میشه که پاییز مثل فرش طلایی میمونه.
بهترین زمان رفتن به الیمستان در پاییز کیه؟
اوج زیبایی از ۱۵ مهر تا ۲۵ آبان هست. اوایل مهر هنوز یه کم سبزه، اواخر آبان هم برگها ریخته و فقط شاخهها مونده. بهترین هفته؟ معمولاً هفته سوم و چهارم مهر که ۷۰-۸۰ درصد برگها رنگ عوض کردن.
اگه بارون بیاد که دیگه عالی میشه! بوی خاک نمخورده با بوی برگ پوسیده قاطی میشه و مه همه جا رو میگیره.
امکانات و خدمات در جنگل الیمستان چطوره؟
از سال ۱۴۰۲ به بعد خیلی بهتر شده. پارکینگ بزرگ، سرویس بهداشتی تمیز، چند تا آلاچیق، سوپرمارکت کوچیک که چای، نون محلی، تخممرغ و کنسرو داره، چند تا کلبه چوبی برای اجاره (شبی ۱/۵ تا ۳ میلیون)، راهنمای محلی برای گروههای بزرگ.
شبمانی هم آزاده، ولی فقط تو قسمتهای مشخص و با رعایت کامل اصول طبیعتگردی.
تفریحاتی که تو الیمستان میتونی داشته باشی
پیکنیک روی فرش برگها، عکاسی حرفهای (بهترین جا برای مدلینگ پاییزی)، پیادهروی آروم تو مه، گوش دادن به صدای آبشارهای کوچیک، جمع کردن بلوط و فندق وحشی، کمپینگ شبانه و دیدن ستارهها، خوردن آش محلی و نیمرو با نون سنگک تازه.
نکات مهم که اگه رعایت نکنی، ممکنه اذیت شی
کفش مناسب کوه (حتماً ضدآب)، لباس گرم (حتی روز پاییز شبها سرد میشه)، کیسه زباله (هیچ زبالهای نذار)، پاوربانک (آنتن موبایل خیلی ضعیفه)، آب و خوراکی کافی، اگه با بچه میری، دستشون رو ول نکن چون مسیر شیب داره، صبح زود برو که هم خلوتتره هم نورش برای عکس بهتره.
یه خاطره پاییزی که هیچوقت یادم نمیره
آبان ۱۴۰۱ با دوستم رفته بودیم. هوا ابری بود و یهو بارون ریز شروع شد. همه فکر کردن خراب شد، ولی ما چتر نزدیم و رفتیم زیر بارون. برگها خیس شده بودن و رنگشون صد برابر شده بود. یه لحظه ایستادیم وسط جنگل، هیچ صدایی نبود جز صدای بارون روی برگها… دوستم گفت «این دیگه بهشته، فقط خدا فراموش کرده درش رو ببنده». هنوزم هر وقت یادش میافتم، بوی اون روز میپیچه تو دماغم.
وقتی برگها میریزن، الیمستان زنده میشه!
الیمستان پاییز فقط یه جنگل نیست، یه تجربهست. یه جایی که میری تا یادت بیاد زندگی چقدر قشنگه. اگه تا حالا نرفتی، همین پاییز ۱۴۰۴ یه روزتو خالی کن، ماشین رو روشن کن و برو جاده هراز. وقتی رسیدی و پاتو گذاشتی روی فرش نارنجی برگها، خودت میفهمی چرا هر سال هزاران نفر عاشقش میشن و چرا هیچ عکسی نمیتونه حقش رو ادا کنه.